Yazan: Turgut Koçak 30 Mayıs 2021
Dün sabah köyde günlük yazılarımı yazarken bir de baktım facebook sayfamda küçük kardeşimiz Sema’nın yaşamını yitirdiğini gördüm. Gözlerim buğulandı, bilgisayar ekranını göremez oldum. Tam bu sırada Turay telefon etti, “Sema’yı yitirdik” dedi. O da allak bullaktı. Fazla konuşamadı, “belki duymamışsındır duy istedim” dedi. Karşılıklı konuşmadan öylece kaldık. Toparlanan o oldu. Arkasından da “Celal’i aramak istersen” dedi sustu.
EVET, Celal’i aramalıydım ama ne diyecektim ki nasıl konuşacaktım ki. Kendimi tutamıyordum ki. Celal’i düşündüm, kimbilir o şimdi ne haldeydi?
Köyden çıkıp gelecektim. Yasak masak önemsizdi. Üstelik de benim dışarı çıkma serbestim vardı. Ama cenazeye yetişemeyecektim ki. Bu yüzden bende bağa gittim. Aldım elime çapayı 5 saat hiç aralıksız bağın içindeki otları temizledim. O sırada birkaç telefon eden oldu içimden telefonu açmak gelmedi. Eve döndüğümde elim ayağım kırılacak gibiydi, banyo yapıp uzandım. Yemeğe çağırdıklarında zar zor gittim sofranın başına. Pek bir şey yemeden dönüp geri yattım. Sabaha kadar her yanım sızlıyordu. Sızlayan bir başka yanım daha vardı ki o ne yapsam geçmiyordu. İrem’in düştüğü “ah Turgut abi ah” notunu okudum. Yeniden yeniden okudum. Artık ne kollarım ağrıyordu ne de başka bir yanım ama bir yerim vardı ki işte o hiç geçmiyordu.
Ömer Gürcan’la hemen her gün buluşurduk. O kadar çok şey konuşurduk fakat yine de bitiremezdik konuşacaklarımızı. Sonra o, “Bu kadar konuşmak yeter” der kalkıp giderdi. O zaman da aklıma gelirdi ama her şey yolundayken insan bazı şeylerin üstünde fazla durmuyor demek. Ömer Gürcan Sema’dan söz ederken hep bir başka olurdu. Ağzından çıkan her sözün dokunaklılğı ile an olur neler aklıma gelirdi neler.
Kendi kendime derdim ki “Sema hepimizin küçük kardeşi ama Ömer Gürcan için öyle mi? Sema hepimizden daha çok Ömer Gürcan’ın küçük kardeşiydi ki bunca güzel sözleri edebiliyor demek ki” der üstünde de fazla durmazdım.
Şimdi daha çok şeyler geçiyor aklımdan. Ömer Gürcan için elbette Sema başka olacaktı. Çünkü Ömer Gürcan Sema için salt bir abi değildi ki aynı zamanda baba sayılırdı. Ettiği sözlerin tadında baba sıcaklığı vardı çünkü.
Gördüğünüz gibi ölüm her şeyi eşitliyor. Bu yüzden de Sema artık Ömer Gürcan’ın ne kadar küçük kardeşiyse bizim de küçük kardeşimizdi. Bu söz nasıl söylenir, söylenir mi bunu da bilmiyorum fakat sana güle güle demek bana zor geliyor.
Bu yüzden de senin en yakınların, biz abilerin ve ablaların hep gülen yüzünle anacağız. O yüzden de sen hep bizimle olacak hep…