Yazan: Turgut Koçak 16 Kasım 2014
Bu ülke kimleri görmedi kimleri. Turgut Özal 12 Eylülcülerin has adamıydı çekip gitti, onu şimdi anımsayan bile yok. Ya peki, bizim bir sarışın bacımız vardı, acaba o şimdi nerelerde, ne halde ne sudadır bir bilen var mı? O bacımız ki, öyle havalanmış öyle havalanmıştı ki, dağ başında sarkık bıyıklı özel harekatçılarla ne çok resim çektirip ne çok atıp tutmuştu anımsadınız mı? Sonra Turgut Özal gibi o da tedavülden kalktı da kimse belki tarihi değeri vardır diye aklından bile ismini geçiriyor mu?
Emine Ülker Tarhan’a, sarışın bacımıza biçilen misyon biçilmemiştir ama o da CHP’nin içinde öne çıkarılıp bir güzel parlatılarak niye öne çıkarılmaya çalışıldı hiç düşündünüz mü? Hatta kimileri CHP’nin Cumhurbaşkanı adayı olarak onu düşünmesi ve alttan alta onun ismini dile getirmesi hangi özelliğindendi söyler misiniz? Saçlarını gözünü üstüne düşürerek farklı bir görüntü veren, konuşurken sık sık saçlarını eliyle geriye doğru atarak nasıl belleğimizde kalmak için uğraştığını da bilmiyorsunuz tabi…
Bazı insanlar hiç kuşkunuz olmasın Başbakanlık koltuğuna oturtulmazlar ama bu tür kişilere yine de görünmeyen kişiler kesinlikle bir rol biçmişlerdir. Bir düşünün; AKP her türlü yolsuzlukları, baskı ve zulmü, gericiliği ve faşizan söylemleriyle yurttaşların kafasından yavaş yavaş silinir, seçenek olarak da CHP gündeme gelirken Emine Ülker Tarhan ve benzerlerinin CHP’ye yönelik eleştiri dozlarını arttırmaları ve hatta istifa ederek bir parti kurmaları sizce olağan bir rastlantı mıdır dersiniz?
Yetersiz de olsa halkın gözünde yavaş yavaş öne çıkan ve giderek şansı yükselen CHP’yi yeniden aşağılarda bir yüzdeye çivilemek kim ya da kimlerin işine gelir diye düşünüp hiç aklınızı yordunuz mu? Bizce yorun sayın yurttaşlar, yorun ki, bu tür Truva atlarının kimin değirmenine su taşıdığını da bir güzel anlayın ki, böylelerine yol açıcı bir davranışınız olmasın.
Biz sorduk, siz de sorun ve deyin ki, bu Emine Ülker Tarhan’ın Ana Parti’si siyaset yelpazesinin neresine oturabilir acaba? Bu partide görev alanlara bakarsak eski ANAP’lısından, DYP’lisine kadar birçok isim yer almış. Görüntüye bakınca bu parti merkez sağ partisi mi olacak diye aklımızdan geçmedi değil inanın. Ne var ki, geçmişte Demirel’in Adalet Partisi ve Doğru Yol Partisi gibi bir sağ tabana oturmasının da hiç mi hiç olanağı görünmüyor. Eğer günümüzde merkez sağ tandanslı bir parti kurarak önemli bir güç haline gelineceği düşünülseydi, gayet içten söylüyoruz ki, böyle bir parti kurma işini Emine Ülker Tarhan’a bırakmayacak kadar merkez sağın düşünü gören çok insan var ülkemizde.
Ayrıca Türkiye’de artık merkez sağ uzun süre tutacağa da benzemiyor. Çünkü Türkiye’de çelişkiler öyle keskin öyle keskin ki, insanlar daha çok uç sağda yerlerini alıyorlar.
Uç sağın karşıtı olan sosyalist sol ise pek çok öznel ve nesnel nedenlerle güçlü bir odak haline gelmiş değil ama insanların en azından çözümü kuramsal olarak sosyalist solun iktidarında gördüğü de bilinmeyen bir şey değil.
Gerici ve faşizan görüşlerin ağır bastığı sağ iktidarlar ne zaman güç yitirmeye başlasalar CHP’de bir şeyler oluyor. Görünmeyen, bilinmeyen birileri CHP’den bir şey olmayacağını yığınların gözüne sokmak için harekete geçiyor ve partide deprem yaşanıyormuş havası vererek CHP’nin yükselişinin önüne taş koyarak gözden ırak tutmayacağımız bir görevi yerine getiriyor.
Şimdi sizlerin şu Anadolu Partisi Ana Parti ile Turgut Özal’ın Anavatan Partisi ANAP arasında bir benzerlik bularak çıkarsamalar yaptığınızı görür gibi oluyorum. Bu benzerliğe fazla aklınız takılmasın ama bu benzerliği de yabana atmayın. Çünkü insanoğlu kime benzemek isterse onun gibi kalkıp oturuyor, onun gibi düşünüyor ve hatta konuşmalarında ki vurguda bile benzerlik olmasına önem veriyor. Tıpkı Ahmet Davutoğlu’nun çok özendiği ve kopyası olmak istediği Recep Tayyip Erdoğan’ı taklit ettiği gibi.
Ancak unutmayalım taklit her zaman için taklittir ve de kalp para gibidir yani geçmez oğlu geçmez.
Sözün özü Emine Ülker Tarhan’ın partisi de kalp para gibidir, geniş halk yığınları nezdinde geçmez oğlu geçmez.
İşte durum yeni parti için acıdır ama budur.